Welcome to Shisong

Na een deugdoende nachtrust waren we weer helemaal klaar om aan een nieuwe dag en een nieuw avontuur te beginnen. We verheugden ons al een tijdje op een verfrissende douche en waren dus zeer blij dat dit mogelijk was in het Klooster. En verfrissend was het zeker (lees: ijskoud). Dit met als gevolg dat de stilte van het klooster werd verbroken door drie gierende en giechelende blanke meisjes.

Gisterenavond werden we verwend met ‘’supper’’, deze ochtend met ‘’breakfast’’: hard gekookt eitje (wat ze hier héél veel eten), brood en verse ananas ( LEKKER). Jammer genoeg hebben we de Sisters niet meer kunnen bedanken want zij waren naar de stad. Nadat we ons ontbijt op gesmikkeld hadden, zijn we even de buurt gaan verkennen. Meteen hoorden we verschillende kinderstemmen en volgde  het geluid om uit te komen op een Catholic School. Natuurlijk waren we in de wolken toen we zagen dat er een hele troep kleuters uit het schooltje kwam. Toen de kinderen ons opmerkten, weergalmde de zin ‘’Hey white men!!!’’. Op de maat van tromgeroffel begonnen ze allemaal te marcheren, onder begeleiding van de juf die ‘’move faster!’’ en ‘’If you go out of the line you are in big trouble!’’ schreeuwde. Toch was zij erg vriendelijk toen we haar vroegen of we enkele foto’s mochten trekken. Ze legde uit dat het maandag (11 februari) youth day is en dat alle kinderen hiervoor iets moeten voorbereiden. Dit wordt dan opgevoerd op een grote open plek en iedereen mag komen kijken. Ook in Shisong wordt dit fanatiek gedaan, dus hopelijk kunnen we hier een glip (of liever meer) van opvangen!

Om 10u werden we opgepikt door Peter die ons (duidelijk) geoefend over de hobbelige (!!) wegen richting Shisong leidde. Na vier door elkaar geschudde uren kwamen we dan eindelijk aan in Shisong. Hier werden we meteen enthousiast onthaalt door Sister Luciena,  Sister Ruphina (the matron) en Sister Thea. Voor dat we ons konden installeren op onze kamer, werd er ons opnieuw een uitgebreid diner voorgeschoteld. Laura heeft hier al geleerd om af en toe de ogen dicht te doen bij het eten om dan te merken dat het eigenlijk super lekker is. Na het eten kregen we voor het eerste onze kamers te zien en werden we geconfronteerd met de enorme onderdanigheid van de mensen hier. Onze 23 kg wegende koffers werden op het hoofd twee verdiepen hoog gedragen en hierna nog eens grondig afgewassen. We vroegen of we konden helpen, maar dit willen ze echt niet. Hierdoor voelden we ons even niet op ons gemak en een onterechte VIP..

We kregen twee grote kamers, waarvan er een nog onderverdeeld is in twee ruimtes. Geraldine besloot om in de kleinere kamer te slapen en Laura & Elisabeth kozen voor de grote kamer. Uiteindelijk na kennismaking met de lokale insectenbevolking besloot Geraldine om toch maar bij ons te komen slapen (samen staan we sterker!)

De kindjes zijn hier échte fotomodellen. Nadat we ons geinstalleerd hadden, trokken we het dorp in voor onze eerste verkenningstocht. Terwijl Laura gretig foto’s aan het trekken was, begon er een kindje te roepen dat ze een foto van haar moest trekken. Natuurlijk volgden er nog meer kindjes en wilden ze allemaal op de foto. En poseren kunnen ze (zie foto’s)! Toen we roze armbandjes van mobistar begonnen uit te delen, werden ze helemaal wild ( met dank aan Anthony en Andi). Op nog geen vijf minuten waren we helemaal uitverkocht (gelukkig hebben we nog een voorraad), zelfs volwassen vrouwen vroegen achter een bandje.

Nu gaan ons nog een beetje ontspannen bij een filmpje en op tijd het bedje in kruipen want de vermoeidheid is nog niet volledig weg gewerkt. We kijken alvast uit naar ons volgende avontuur!

Veel liefs, Laura & Elisabeth