Bye Bye Shisong..Hello Paradise!

Bye Bye Shisong…, Hello paradise!

Ons laatste weekend in Shisong brachtten we al inpakkend en afscheid nemend door. Zaterdag hadden we nog een afspraak bij de kleermaker om onze laatste bestellingen af te halen  en hierna reden we door naar Password om voor de laatste keer een lekker visje te eten! We vroegen aan onze taxichaffeur of hij ons aan rand van de weg, naast password, kon afzetten. We verschoten ons alle drie vreselijk toen de man een bikerider aanreed, die vervolgens los op het password-bord reed en twee voetgangers meesleurde. Meteen sprongen we de taxi uit om te hulp te schieten, gelukkig was dit niet nodig en vervoerde onze taxichaffeur, voor de zekerheid,  ze  toch onmiddellijk naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis. Achteraf heeft ons visje, gezellig samen met de nederlandse meisjes, ons enorm gesmaakt! Met pijn in het hart beseften we dat het de laatste keer was dat we dat visje naar binnen hadden gesmikkeld…

Zondag was het tijd voor een “Lazy Sunday”, letterlijk! Vermits het weer tegenviel, we geen internet hadden en de elektriciteit de helft van de dag niet wou meewerken, keken we, gezellig onder een dekentje, een goeie film! Ook genoten we van een power nap, de een al wat langer als de ander! Gelukkig waren we op tijd wakker want rond 16u kregen we plots bezoek ( zo plots dat Elisabeth het uitschreeuwde omdat  de cantine-lady plotseling voor haar neus stond, die ze niet binnen had horen komen) dat ons kwam zeggen dat onze stagebegeleidster, Veerle Michiels, bijna zou gaan aankomen. Een halfuurtje later verwelkomde we haar, plus een verpleger en kinesiste, in Shisong! Na installatie in de kamers, toonden we hen de cantine waar ze een lekker avondmaal voorgeschoteld zouden krijgen. Ons geluk kon echter niet op toen Sister Thea blij verkondige: You will eat with them! Zo konden wij ook nog eens genieten van een feestmaaltijd (voor ons dan toch ;) ) Na honderuit verteld te hebben over onze (toch wel vele) verhalen, kropen we ons bedje in om de volgende dag weer vroeg uit de veren te zijn. Maandagvoormiddag kregen wij en de nieuwkomers een rondleiding door heen heel het ziekenhuis (jaja, na drie maanden kwamen we nog tot verschillende ontdekkingen,…) en in de namiddag trokken we met onze stagebegeleidster om haar wat wegwijs te maken in Kumbo, en dan vooral de stoffenafdeling van de Mean Market! ’s Avonds waren we uitgenodigd bij Milena en de nederlandse meisjes voor ons laatste avondmaal: geloof het of niet, het was overheerlijk!! Spaghetti met een super lekkere tomatensaus en een romige saus met stukjes gegrilde vis, mmm wij hebben alvast onze buikjes rond gegeten! Nog eens bedankt aan de lieve meisjes om zo lekker voor ons te koken en ons zo een super leuke laatste avond te bezorgen!

Natuurlijk namen we tijdens onze laatste dagen ook afscheid van iedereen.. Dit was zeker met pijn in ons hart en treuren we er om dat we hen, waarschijnlijk, nooit meer gaan terug zien.. Vooral het afscheid van het materniteitteam viel zwaar.. we kregen dikke knuffels van iedereen en moesten dikke tranen bedwingen.. Voor sommige was dit al wat moeilijker en Laura gaf dan ook het startsein, waarop Géraldine en Elisabeth volgden. Van madame Fae kregen we een  dikke dikke pakkerd, maar zij vertelde ons dat ze niet ging beginnen  wenen want anders zou ze niet meer stoppen. Ook madame Elisabeth gaf ons een uitgebreide knuffel want aan een laatste handdruk (zoals madame Bernadette graag had, om ons nog een laatste keer te voelen) had zij niet genoeg! Ook van Sandrine en Eunice (twee jonge kersverse moeders, die ondertussen sterk naar elkaar toe gegroeid zijn door het verblijf van hun dochtertjes op de premature room) namen we uitgebreid afscheid. Hen gaan we zeker en vast ook erg hard missen. Om een lang verhaal kort te maken: het afscheid was niet gemakkelijk en we gaan iedereen enorm hard missen! Heel lief, madame Elisabeth belde ons deze ochtend (woensdag) om te vragen hoe het met ons was en of we goed aangekomen waren in Douala! Wat een schatje toch!

Na een uitgebreid afscheid maandag, vertrokken we dinsdagochtend vroeg richting Douala, met een halte in Bamenda om daar de bus te nemen naar onze eindbestemming. Normaal rijden we ongeveer drie uur naar Bamenda, maar door de zware voet van onze chauffeur waren we er deze keer in minder dan twee uur! Goed op tijd dus voor ons vervoer naar Douala! Na zes lange uren in een warme bus, waar airco aanwezig zou geweest zijn (niets van gemerkt!), kwamen we aan in Douala: warm, plakkerig, lawaaierig en druk! Hier zagen we ons Njinikom-vrienden terug en genoten we van een lekker etentje in “Saga Africa”. Géraldine en Elisabeth kozen voor een pizza (echte!!) en Laura voor een bord dampende spaghetti carbonara! Met goed gevulde buikjes, vielen we later op de avond al snel in slaap! Deze ochtend (woensdag) namen we een busje richting Kribi. Na drie uur op elkaar geperst door gebracht te hebben, kwamen we aan in het paradijs: zon, zee, strand, palmbomen.. We waren meteen in de stemming!! Na ons geinstalleerd te hebben in onze chalets, namen we meteen een frisse duik in de zee, zalig…We hopen vurig dat we volgende week goed gebruind aankomen in Zaventem zodat jullie allemaal jaloers kunnen zijn! Deze week genieten wij nog lekker van de zon, het strand, zwembad en alles wat bij een tropische vakantie hoort..

Zonnige groetjes van Elisabeth & Laura