In de voetsporen van Sinterklaas tussen de vele ‘zwarte pieten’…

Zondag en vandaag moesten we eindelijk eens niet op de momenteel erg saaie materniteit doorbrengen (ohja: zelfs de hoofdvroedvrouw Madame Fai zei letterlijk: My God it’s so boring these days…): twee heerlijke vrije dagen! We planden onze laatste dagen gewoon rustig door te brengen hier in en rond Shisong, maar onze planning dacht hier anders over en stond volledig volgeboekt.

Op zondag begon onze dag al erg vroeg, en was er van uitslapen geen sprake! We planden namelijk te helpen bij het ontbijt van de kids in het weeshuis om 7u15. Daar aangekomen op het afgesproken uur bleken de meeste van de kindjes al gegeten te hebben… Een voordeel was er wel: samen met de gevoedde mondjes waren de gevulde pampertjes al ververst, en konden we meteen met hen beginnen spelen! Zo leuk om de kindjes door elkaar te zien crossen op het terras voor hun weeshuis. Vooral de tweeling van 6; Jacob en Rebecca waren enorm enthousiast bij het weerzien met ons, de ‘Kimbas’. Na een uurtje vreugdig gespeel, trokken we terug naar ons huisje om toch wat schoolwerk te verzetten…

In de namiddag konden Laura & Elisabeth het niet laten, en trokken weer naar het weeshuis om de kindjes blij te maken. We hadden ook voor hen wat leerrijke spulletjes gekocht (boekjes, pennetjes, potloden…). Wanneer we deze hadden uitgedeeld was het er meteen muisstil en zaten de kids flink en fier het ABC te schrijven of de vlag van Kameroen te tekenen (de oudsten toch alvast..). De jongsten van de bende vonden het heerlijk om gewoon naar de prentjes op hun schriftje te kijken of wasco’s in en uit het doosje te halen! Waar kindjes (en zeker Afrikaanse) al niet gelukkig van worden! ’s Avonds hadden we een date met Milena om overheerlijke pannenkoeken op te peuzelen…. Kwestie  van de dag een beetje Belgisch af te sluiten!

Vandaag kwam het hoogtepunt van onze vrije dagen al ’s ochtends vroeg. Om 7u15 hadden we afspraak met de Catholic Primary School in Shisong. Snel een taxi ronselen en de koffer vol schoolmateriaal laden, om dan gedropt te worden te midden van 200 enthousiast spelende kinderen. Van aan de zijkant van het schoolterrein aanschouwden we hun ochtendritueel: alle kinderen, mooi in rij per klas, namen eerst deel aan een gebed, en begonnen daarna aan hun ochtendlied. Om af te sluiten werd de Kameroense vlag nog gehesen, en werden door de leerkracht nog wat rake klappen op het hoofd uitgedeeld aan kinderen die niet stil genoeg in de rij stonden… Nadien waren wij aan de beurt (nee niet voor klappen te ontvangen) en moesten we een korte speech houden voor de kinderen. Aangezien niemand het woord durfde te nemen, trok Laura maar haar stoute schoenen aan en stelde zich voor aan de kids. Ze vertelde dat ze hoopten dat de kindjes hun best zullen doen op school, en hoopte dat ze allemaal later de kans zullen krijgen om te gaan studeren en een mooi beroep uit te oefenen… Een wens die waarschijnlijk voor velen een droom zal blijven…

Na de speech marcheerden alle kindjes richting klaslokaal, en begonnen wij aan het telling om alle klassen evenveel te kunnen geven. Een voor een gingen we de klassen af, van het 6de leerjaar tot de kleinsten van het eerste! De kindjes werden letterlijk compleet GEK wanneer ze hun latjes, pennen, schriftjes, potloden etc. in ontvangst namen! Moesten we een decibelmeter op zak gehad hebben, had deze teller zeker en vast tientallen keren in het rood gegaan door hun enthousiaste gegil! Enorm mooi om te zien en horen! Opvallend is ook dat wanneer je latjes uitdeelt in verschillende kleuren, geen enkel kindje zeurt over de kleur van het latje. Wij waren eerst druk bezig met erop te letten dat we de jongens zeker geen roos latje zouden geven, maar merkten al gauw dat ze ons raar bekeken wanneer we dit vroegen. De kinderen zijn hier dus enorm dankbaar, en beschaamd kijken wij dan terug naar onze eigen kindertijd waar wij liepen te zeuren en te zagen temidden van al ons speelgoed en schoolmateriaal… Afrika doet je zeker en vast tot je zinnen komen!

Na onze Sinterklaas ronde in het schooltje, trokken we naar de keuken van het weeshuis, om een ‘testcake’ te bakken. Donderdag organiseren we hier immers onze ‘goodbyeparty’ (jaja we zijn hier bijna weg!) en we willen zeker zijn dat we de vroedvrouwen en vrienden die we hier hebben opgebouwd enkel lekkere zaken voorschotelen. Vandaar dat een testje zeker en vast niet overbodig is (en onze mondjes vinden het zeker niet erg om twee keer op één week chocoladecake te proeven!).

Met de heerlijk smakende chocoladecake nog tussen de tanden, sprongen we alweer de taxi in voor ons volgend punt op de agenda: nieuwe lading schoolmateriaal kopen! De man van de shop zag ons graag komen, en wij waren enorm blij dat we nog centjes over hadden om zaterdag nog een schooltje enorm blij te kunnen maken! De foto’s van de kids van vandaag spreken boekdelen over hoe enthousiast het initiatief hier wordt onthaald!

Morgen beginnen we aan onze laatste VIER !!! werkdaagjes op de materniteit, en hopelijk kunnen we nog wat bevallingen doen, of interessante zaken meemaken! We’ll keep you posted!

Liefs,

Laura & Elisabeth