Laatste weekje Shisong gaat al van start!

Na twee volgeplande vrije dagen, begonnen we dinsdag aan onze laatste 4 (!!!) werkdaagjes hier in het Shisong Hospital… Wel eng om alle dagen van de week hier voor het laatst mee te maken! Veel werkplezier kwam er spijtig genoeg niet bij kijken, en verliepen de stagedagen erg rustig en vrij van bevallingen.. Geen verjaardagsbaby voor Elisabeth dus, die dinsdag haar 21 lentes kon vieren. ’s Ochtends werd zij al blij verrast met de cadeautjes van Maxim en een kaartje van haar mama, die wij geniepig konden meesmokkelen en bewaren tot vandaag! ’s Avonds stond een blanke avond op het programma, in combinatie met lekker eten: kip met frietjes! We trokken met de drie Nederlandse meisjes en Milena naar Kumbo, om daar plaats te nemen in een gezellig restaurantje. Na het bestellen van onze avondmaaltijd, hoorden we de kippen luidkeels kakelen in de steeg naast het restaurantje… Vers zou het vlees dat op ons bord beland dus zeker zijn! Na iets meer dan een uur wachten konden we beginnen smullen van de verjaardagsmaaltijd van Elisabeth: het was een voltreffer! Verder brachten we de avond nog lachend en meisjespraat verkondigend door, om toch om 9u doodmoe in ons bedje te belanden.

Op woensdag konden we de Maternity al na enkele uurtjes verlaten. Madame Fai gaf ons de toestemming om ons tweede schooltje, de armste school van heel Shisong, gelukkig te gaan maken met ons gekochte spulletjes! Nogmaals een heel dikke danku aan alle gulle sponsors, de kindergezichtjes bij het krijgen van hun schoolspulletjes, zijn meer dan goud waard! Na onze tweede sinterklaastocht van de week, trokken we terug naar de Maternity, waar we echt niets hadden gemist, en werden dus door Madame Fai naar huis gestuurd! We namen dan meteen van de gelegenheid gebruik om alles beginnen voor te bereiden voor ons afscheidsfeestje van morgen (jaja, het afscheid komt echt heel snel dichterbij!). Met zijn drieën maakten we allerlei cakedegen, terwijl die lieve Nederlandse Ingeborg, volop pannenkoeken voor ons stond te bakken in haar huis! Waarvoor nog eens héééééééél veel dank! We konden gebruik maken van de oven van het weeshuis, om onze heerlijke cakes in te laten bakken. De zuster van het weeshuis is echt een schat! Terwijl onze eerste cake de oven in ging, trokken we naar de kindjes, om daar te genieten van hun spelende gekrijs. Met zijn allen vermengden we ons tussen de kinderen, en ieder had wel genoeg kindjes om zich mee bezig te houden! Elisabeth was vooral fan van de kleine Edith! Laura speelde wat met alle kinderen, en leerde hen een nieuw Nederlands woordje: KIEKEBOE! Schattig om de driejarige Cinthia dit te horen uitspreken! Bovendien wilde Laura leren hoe je een kindje op de rug moet dragen met zo’n ‘rappa’, de foto volgt met het resultaat. Heel raar gevoel wetende dat het kindje met een simpel doekje rond je lichaam hangt, die niet eens is vastgemaakt met een knoop. Als gevolg liep Laura dus met haar kond achteruit en de rug voorovergebogen, de handen binnen bereik om het kindje op te vangen bij een mogelijke val. Maar volgens de care-taker kon dit zeker en vast niet voorvallen… Rond 6 uur was het etenstijd, en besloten we te helpen bij de voedingen. Laura, Geraldine en Elisabeth, konden elk een stukje drieling eten geven! Mooi op een rijtje met zijn drieën, was echt een foto waard (zie foto’s!). Na de kindjes was het onze beurt om te smullen! De zuster had enorm haar best gedaan: pizza, fufu, pumpkin leaves, spaghetti met tomatensaus, frisdrankjes, yoghurtdrankjes en cake! Een hele feestmaaltijd! We genoten met volle teugen van deze lekkere maaltijd en een leuk gesprek met de zuster, die mee met ons tafelde. Na het eten nog wat spelen met de kindjes ( vooral Laura kon er geen genoeg  van krijgen), en dan weer doodmoe de lakens onder!

Donderdag bracht weer een saaie stagedag met zich mee, maar ’s avonds wachtte het leukste deel van de dag ons op: ons afscheidsfeestje! Rond 5uur waren we maar net klaar met alle voorbereidingen, toen de eerste gasten al aankwamen… Alle mensen van de materniteit, een zustertje, enkele studenten, onze witte vrienden, de poetsmensen,… Allemaal kwamen ze langs voor een stukje cake, een pannenkoek en een fris drankje! Grace, één van de Afrikaanse studenten, fluisterde ons in het oor dat het op Afrikaanse feestjes de gewoonte is om te speechen! Braafjes gehoorzaamden we haar en gaven een korte speech om iedereen te bedanken voor zijn komst en voor alles wat we hier met hen hebben mogen meemaken de afgelopen drie maand! Nadien vroeg ook Mister Paul het woord, en gaf een toch wel emotionele speech over hoe goed hij vond dat we het hier hadden gedaan! Jaja Mister Paul de verschrikkelijke wordt steeds minder verschrikkelijk in onze ogen… believe it or not! Tegen 8u30 was iedereen alweer terug naar huis, en konden wij beginnen opruimen! Voor het slapengaan lazen we nog even onze gastenboekjes, waar iedereen voor ons een kort woordje in had achtergelaten! Enorm lief om te lezen dat iedereen ons zo gaat missen… Wij hen zeker en vast ook!

Vrijdag eindigde in mineur voor Laura, een hele dag misselijk in bed! Maar geen paniek, vandaag (zaterdag) voelt zij zich stukken beter! En kan dus flink voor school beginnen werken en aan de meest moeilijke taak beginnen: valiezen inpakken!

Tot hééééél binnenkort!

Liefs, Laura & Elisabeth