Kribi, some kind of paradise – mooi einde voor dit onvergetelijke avontuur

Shisong, het dorpje waar we drie mooie maanden doorbrachten, ligt inmiddels achter ons, en dit laat toch wel wat leegte achter… De mensen, de natuur, de huisjes, de omgeving, het eten… het heeft toch een enorme indruk op ons achtergelaten! Dit dorpje zal niet snel uit onze hartjes en gedachten te slagen zijn, en we zien onszelf zo al vertellen tegen onze (klein)kinderen later over hoe prachtig het daar wel niet was… Geen woorden zijn er te vinden voor de mensen die wij daar hebben mogen ontmoeten, het eten dat wij daar hebben kunnen proeven, de ervaringen die wij daar hebben opgedaan… het heeft ons echt wel wat verandert! Een mooie levenservaring zijn we zeker rijker!

Nu Shisong een afgesloten hoofdstuk is, en met het pijnlijke afscheid achter de rug, is het tijd om ons Kameroens avontuur mooi af te sluiten. Kribi is hiervoor gewoonweg PERFECT! Behalve de hete temperaturen en de muggen die een verzameling jeukende bulten achterlaten, is hier niets negatiefs over te schrijven. Woensdag konden we al kennis maken met de wild golvende zee en het prachtige strand met palmbomen, en ook het zwembad lieten we niet onontdekt! Donderdag genoten we van een dagje pure ontspanning en trokken we ook nog op tocht richting souvenirshops (want ook de thuisblijvers mogen we niet vergeten!). ’s Avonds kookten we op tijd ons potje, zodat we tegen kwart voor 6 (ja het wordt hier veel sneller donker dan in het KOUDE!!!! België) konden genieten van de zonsondergang. Traagjes maar zeker zagen we ze zakken in de zee! Prachtige kleuren werden weerkaatst op het strand en op onze inmiddels toch lichtgebruinde huid… De foto’s zijn dan ook meer dan geslaagd. Wel hebben we aan deze avondlijke uitstap wat extra muggenbeten overgehouden, maar zolang we er geen malaria aan overhouden, deert het ons niet! We hebben trouwens ook een licht vermoeden dat de lokale insectenbevolking hier immuun geworden is voor DEET of eender welk anti-insectenproduct. Zelfs  een goeie laag met Geraldine haar ‘Bushmen’ met 50% Deet, houdt ons niet bultenvrij… Dan maar krabben geblazen!

Vrijdag besloten we een uitstapje te maken naar de Lobé Falls, een prachtige brede waterval die uitmondt in de Atlantische Oceaan. We namen twee bikes (want een derde konden we niet bemachtigen), en reden dus met zijn vieren per bike richting Lobé Falls… Alles ging perfect tot we bij een controlepost kwamen. De twee officieren in uniform (met ongeladen geweren aan hun broeksriem) gaven de chauffeurs meteen een uitbrander dat zij met drie blanken per bike durfden rond te rijden. Hier in Kameroen lachen ze er niet mee als je blanken op eender welke wijze in gevaar brengt… Een mensenleven is hier niet veel waard in hun ogen, maar als je een blanke op je bike of in je taxi hebt, is het toch oppassen geblazen als Kameroenees. Zoveel te beter voor ons, dan rijden ze dubbel zo voorzichtig (& dat is hier soms echt wel nodig!).  Gelukkige werd door de officieren een derde biker tegengehouden, en konden we na paspoortcontrole toch mooi doorreizen richting watervallen. Aangekomen aan de Lobé Falls hadden Laura & Geraldine nog een hele discussie met de chauffeur, aangezien hij ons veel te veel geld wou laten betalen. De andere meisjes hielden zich op de achtergrond aangezien Frans hier de lokale taal is. Na dit ruzietje, konden we genieten van de prachtige watervallen en brachten we de tijd wat kuierend door tussen de souvenirshopjes. Het zijn immers onze laatste momenten om nog wat herinneringen aan dit prachtige landje te bemachtigen, en daar maken we gebruik van! Na wat getwijfel besloten we dan nog om een boottochtje te maken in een traditioneel bootje. In twee groepen trokken we het houten bootje in, om de watervallen van wel heel dichtbij te kunnen bewonderen (lees: we dachten dat we er letterlijk zouden doorvaren). De moeite was het zeker en vast!

Zaterdag en zondag waren respectievelijk rust en schoolwerkdagen! En met het zonnetje dat volop brandt, kon een ijsje er toch zeker ook niet aan ontbreken! Mmmmmmmm…

Op maandag trokken we naar Pongo Songo, een eiland waar chimpansees worden opgevangen. Het hoogtepunt van onze vakantie! Na een drie uur durende en bloedhete rit en veel onderhandelen met de mensen van het park, kwamen we eindelijk aan bij de rivier die ons nog van het eilandje scheidde… Een verfrissend boottochtje bracht ons naar de overkant, waar ons 4 schattige chimpansee “kids” opwachtten… De jongste was eentje van 9 maanden waarvan de ouders vermoord werden door stropers, vervolgens nog eentje van 2 jaar en twee wildere van 6 jaar. Vooral ‘Canel’ kon het goed met ons vinden (lees: hij gebruikte ons letterlijk als speeltuin) en klauterde al gauw op ons om heen en weer te slingeren… Na de speeltijd bij de kleintjes, trokken we nog naar het andere eiland, maar keken van op veilige afstand in ons bootje naar de volwassen hevige roepende chimpansees! Moe maar enorm tevreden over de uitstap, trokken we terug de auto in voor de 3uur durende heenrit richting ons hotelletje! Moe maar bezweet sloten we dit dagje af, en morgen al ons laatste dagje hier in Kribi! Donderdag stappen we het vliegtuig op, ongelofelijk hoe snel de tijd gaat! Tot héél binnenkort!

Liefs, Laura & Elisabeth