Terug aan het werk!

Na eerst  nog een rustig weekendje (onze berg was afgehandeld, wat voor school gewerkt , ontspannen en lekker gekookt) te hebben doorgebracht met de meisjes van Njinikom (zij zijn zondagmiddag terug vertrokken richting hun eigen stekje), waren we helemaal klaar om terug aan het werk te gaan!

Maandagochtend konden we er meteen invliegen! Vermits er gedurende twee weken geen Kameroenese studenten zijn (voor hen is nu paasvakantie), is al het werk voor ons. Gelukkig hielpen de vroedvrouwen ons ook met bedden wassen en opmaken. ’s Morgens was er niet echt iemand in arbeid, maar dat veranderde al snel! Een vrouw van de risicozwangeren ward was ’s ochtend ingeleid en rond de middag stond ze al reeds op 8 cm! Laura had geluk en kon deze bevalling nog doen voordat onze shift gedaan was. Zoals we dus al zeiden, zijn de kameroenese studenten er niet en kunnen wij dus alles doen: lees: alle bevallingen!! Daarom zetten we ons dag en nacht on-call. Na een rustige namiddag: wat voor school werken, serietjes kijken, eten maken, …ging rond 20u de telefoon: bevalling voor Elisabeth! Om 21u was het alweer geklonken en konden we onze bedjes inkruipen met het vooruitzicht dat ze ons waarschijnlijk zouden wakker bellen. Omdat Géraldine de vorige nacht van wacht was (en een bevalling kon doen) was het deze keer aan Laura. We maakten de afspraak dat wanneer Mister Paul nachtshiften heeft, er steeds iemand mee gaat met degene die de bevalling moet doen. En zoals we voorspelt hadden, ging rond 22u30 de telefoon. Laura & Elisabeth sprongen meteen in hun pakjes om een sprintje in te zetten richting de verloskamer. Daar aangekomen kon Laura een bevalling uitvoeren van een eerste kind. De vrouw perste niet zo goed en omdat het hoofdje bleef staan, moest Mister Paul fundusdruk (druk op de bovenkant van de baarmoeder) uitoefenen. Laura stond er dus alleen voor om de baby op te vangen. Mister Paul deed zijn bijnaam ‘’de verschrikkelijke’’ weer alle eer aan. Terwijl hij op de buik aan het duwen was, riep hij naar Laura: If you let her tear, I will shoot you. Laura deed haar uiterste best en slaagde erin de vrouw er zonder scheur vanaf te laten komen (maar wel met een knip gezet met een botte schaar door Paul de verschrikkelijke).  Na dit hectische moment, konden we terug onze bedjes inkruipen om niet veel later terug opgebeld te worden. Deze keer mocht Elisabeth de bevalling doen en ook deze keer liet Paul zijn verschrikkelijke kant zien..Na de bevalling had de vrouw een heel klein scheurtje waarop Mister Paul reageerde dat Elisabeth niet genoeg gesteund had (wat ze degelijk wel gedaan had, maarja!) Vermits damsteunen ook niet wetenschappelijk zijn bewezen, laten we dit niet aan ons hart komen ;) Maar wees gerust: we trekken ons dit niet aan en geven elkaar dan maar positieve feedback!

Vandaag stond ons ook een drukke dag te wachten. Géraldine kon meteen een vrouw in arbeid opvolgen die al reeds op 8 cm stond. Laura & Elisabeth hielden zich bezig met de vitale parameters, maar al snel kon Laura ook iemand opvolgen: 7de kind en 34 weken (prematuur). Als snel stond deze vrouw op volledig en kon Laura een klein meisje op de wereld brengen. Gelukkig was er alles goed mee en mocht het deze middag al naar de mama. Terwijl Elisabeth nog met de babyzorgen van deze klein spruit bezig was, kwam er een andere vrouw binnen in de verloskamer. Zij was al een paar dagen in de labour room, maar zonder echte contracties en stond ineens op volledige ontsluiting. The chief trok Laura tussen de benen van de vrouw, maar omdat het aan Elisabeth was om een bevalling te doen, trok Laura Elisabeth dan maar tussen de benen van de vrouw. Met gewone handschoenen (voor de babyzorgen), voerde Elisabeth een zeer snelle en vlotte bevalling van een stevige jongen uit. Met het baasje was alles goed, maar de vrouw had een cervical scheur (een scheur aan de baarmoederhals) omdat ze te vroeg was beginnen te persen. Na een hele tijd op de dokter te hebben gewacht, is deze dan toch komen opdagen om de scheur te hechten. Eind goed al goed! Géraldine moest nog een hele tijd wachten tot haar vrouwtje beviel, maar kon deze dan toch doen voor het einde van onze shift. Iedereen content!

De teller staat nu bij ons alle drie op 28 bevallingen (nog twee te gaan om zeker af te studeren, maar we gaan voor de 40!) en we zijn er van overtuigd dat we de komende twee weken nog veel bevallingen gaan kunnen doen!

Liefs, Elisabeth en Laura