prematuurtjes, they keep on coming!

Om te beginnen even iets recht zetten: Het  17 jarige meisje dat drie maanden op de kraamafdeling verbleef omdat ze geen geld had om de rekening te betalen, is ondertussen al een week weg. Brianna, de canadese studente, verzamelde geld in bij haar vrienden en betaalde de rekening van het meisje. We waren allemaal zeer blij voor haar dat ze eindelijk naar huis kon met haar klein spruit.

Bij aankomst op de dienst maandagochtend was de labour room goed gevuld. Eén vrouw was in goede arbeid en werd opgevolgd door een kameroenese studente. Laura startte meteen met de zorg voor de twee prematuurtjes en Miguel. Géraldine en Elisabeth hielden zich bezig met de vitale parameters en hielden de andere vrouwen in arbeid in het oog. Ook wisten we dat er drie baby’s hun eerste babybadje moesten krijgen. Maar van Madamme Fie moesten Géraldine en Elisabeth naar the primary health center gaan want maandag is ‘’antenatal care’’ (hoogzwangere vrouwen komen hier voor een checkup). Natuurlijk bleven wij liever op de maternity omdat er toch enkele vrouwen in arbeid waren en we wilden graag de babybadjes geven. Na een uurtje op ons gat te hebben gezeten (en te luisteren naar een ongeloofelijk saaie speech van de gynaecoloog), gingen we terug naar de dienst voor de babybadjes. Ondertussen had Laura helemaal alleen een bedbad gegeven aan de mama van een van de prematuurtjes. Spijtig genoeg kon ze geen hulp verwachten van de andere kameroenese vroedkunde studente. Zij was te druk bezig met te azen op bevallingen…

Ondertussen waren er twee vrouwen goed in arbeid, dus ontfermde Laura zich over één van hen op de hoop dat ze de bevalling misschien kon doen. Niet veel later kon de kameroenese studente haar eerste bevalling doen en werd uitgefoeterd door Mister Paul vermits ze de bevallingstafel niet had klaargezet en de harttonen drie uur niet meer had beluisterd. Spijtig genoeg beviel de andere vrouw niet meer in onze shift.

In de namiddag waren we van plan om naar the mean market te trekken om nieuwe stofjes te kopen. Aangekomen op onze kamer, begon het verschrikkelijk hard te regenen.. En ons plan viel in het water.. Elisabeth vond dit helemaal niet leuk want zij keek uit naar een ijsje! Je moet hier natuurlijk niet zo’n overheerlijk ijsje als bij ons bij voorstellen, maar het kan er toch mee door. Rond vier uur stopte het eindelijk met stortregenen en omdat we toch al wat voor school hadden gewerkt, besloten we om nog snel naar Kumbo te gaan voor nieuwe stofjes. We verlieten the mean market om 17u45 met elk 3 nieuwe stofjes.. We kijken er al naaruit om naar de kleermaker te gaan om er iets moois van te laten maken!

We waren van plan om nog eens een visje te eten in Kumbo, maar Melina vertelde ons dat we in Shisong ook heel lekkere vis kunnen kopen (recht tegenover het ziekenhuis) en nodigde ons uit om bij haar te komen eten. En inderdaad, de vis was overheerlijk!! De vrouw begint elke dag rond 16u te bakken, dus we zullen nog regelmatig voor haar neus staan!

Na een goed nachtje slaap, stond er ons vandaag een drukke shift te wachten. De labour room lag zo goed als vol..en ook is er een nieuw prematuurtje bijgekomen. Gisteren in de namiddagshift hoorde de vroedvrouw geen harttonen meer en zeer trage harttonen bij een tweelingzwangerschap. Men voerde meteen een keizersnede uit, maar voor één van de twee was het te laat. De baby die het overleefde, weegt slechts 1.100 gr en de vroedvrouwen geven het niet veel hoop. Géraldine ontfermde zich vandaag over de kleine dutskes terwijl Laura & Elisabeth zich bezig hielden met de vrouwen in arbeid. Elk konden we, tegen het einde van onze shift, een bevalling uitvoeren. Terwijl Mister Paul en Laura vollop bezig waren met één vrouw, stond Elisabeth haar vrouw plots op volledige ontsluiting en moest Laura haar madammeke eventjes wachten! Na een uur persen en enorme fundusdruk (gegeven door Géraldine die zich op een verhoogje had gezet) werd er dan toch eindelijk een jongetje geboren. De bevalling verliep erg moeilijk en daarom kreeg Elisabeth hulp van Madamme Fie. De baby kwam erg asfyxtisch (zuurstof te kort) ter wereld en had geen enkele tonus. Na aspiratie, zuurstof, spirit en reanimatie (door Madamma Fie) kwam de baby er dan toch door. Elisabeth vond dat de mama toch wel veel bloed verloor en wanneer ze dit liet zien aan Mister Paul lachte hij er enkel eens mee. Nog geen halfuur later lag er een enorme plas bloed naast haar bed en Mister Marcel zei dat ze te veel bloed had verloren.. Elisabeth had dus wel gelijk… Meteen na de bevalling van Elisabeth, kon Laura een gezond jongetje op de wereld brengen. Onze shift zat erop en we trokken met reuzehonger naar de cantine voor een goed bord rijst!

Groetjes, Elisabeth & Laura