Persen geblazen!

Om op het vorige blogbericht verder te gaan: de avond van 2 april is nog geëindigd met een bevalling voor Elisabeth! Woensdag verliep erg rustig met één bevalling voor ons Laura! Omdat het zonnetje vinnig scheen en de contracties in de labour room ver te zoeken waren, besloten we het risico te nemen om een mooie wandeling te maken. ’s Avonds sloten we onze dag af met een lekkere portie pasta met tonijn! Na een goed nachtje slaap, dat we achteraf gezien erg nodig hadden, begonnen we vol moed aan een eindeloze dag. Tijdens onze shift gebeurde er niet veel, op één bevalling voor Géraldine na. Maar toen onze shift eindigde, begon de miserie. Er stond een vrouw op 8 cm dus Elisabeth en Laura besloten, onder lichte dwang van Mister Paul, om te blijven. Gelukkig! Want niet veel later kwam er een nieuwe vrouw binnen met premature contracties en een heel klein buikje. Laura & Elisabeth sprongen samen met de vinnige Madame Fai op de vrouw om haar contracties te doen kalmeren. Maar dat was met weinig resultaat: niet veel later stond  ze op volledige ontsluiting. Laura en Elisabeth waakte net bij de vrouw die bijna flauw viel van de pijn waarop Laura Mister Paul schreeuwend uit een meeting met heel het team moest halen. Elisabeth probeerde ondertussen, samen met een sterke man, om de vrouw niet te laten kennis maken met de grond. Laura kon even later een sterk klein meisje opvangen. Zij doet het nu erg goed in haar couveuseke. Na alle premature zorgen was het al 17u en waren we al 10u continu aan het werken. Tijd dus voor een korte lunchbreak. Wanneer onze buikjes nog maar juist gevuld waren, kon Elisabeth alweer een meisje op de wereld brengen. Toen we dachten dat we eindelijk naar huis konden gaan, stond er alweer een nieuwe vrouw voor de deur! We belden Géraldine zodat zij deze bevalling zou kunnen doen. Net toen Géraldine arriveerde in de duty room, stond er een andere vrouw klaar die Elisabeth nog net op tijd kon verlossen. Rond 21u konden Laura en Elisabeth eindelijk na een 14u durende shift doodmoe hun bed inkruipen. Géraldine kon nog voor 24u haar baby’tje opvangen. We dachten dat we eindelijk gerust waren, maar zonder de on-call gsm gerekend: om 3u werden we ruig wakker gebeld en stormden we de verloskamer binnen. Laura kon toen nog een klein dikzakje van 4100gram opvangen. Na nog twee uurtjes slaap, stonden we alweer klaar op de materniteit. We werden meteen de verloskamer binnengesleurd en Elisabeth sprong meteen in haar schort en ving alweer een flink bazeke op! Alles was net op tijd opgeruimd voor Géraldine haar volgende bevalling. Omdat Laura & Elisabeth doodop waren, mochten we van Madame Fai vroeger doorgaan. Dat deed deugd! Rust tot 18u ’s avonds wanneer we terug opgebeld werden door Mister Marcel net wanneer we van onze pizza aan het smullen waren. We lieten deze dan maar koud worden zodat Laura nog een bevalling extra op haar teller kon zetten. Mister Marcel was er van overtuigd dat we ook deze nacht opgebeld zouden worden. Maar de telefoon bleef stil tot 6u en vlak voor het begin van onze ochtendshift was de baby al geboren met hulp van Elisabeth. De volgende volgde al snel voor Géraldine en ook Laura moest niet lang wachten. Plots stond er weer een nieuwe vrouw voor de deur waarvan ze dachten dat het een keizersnede ging worden, maar met behulp van een flinke knip en en de mollige armen van Madame Fai “trok” Elisabeth haar 38ste baby ter wereld. De volgende die door Géraldine werd onderzocht, deed ons enorm schrikken: er stak zowaar een voetje uit! Meteen riepen in koor: Mister Paul, Madame Grace, There is a foot hanging out!!!!! Onze reactie is te verklaren omdat ze in deze situatie in België meteen een spoedkeizersnede uitvoeren. Mister Paul kwam op zijn dooie gemakje aan en lachte ons uit door te vragen: “jullie wisten toch dat het een stuitligging was?” Waarop hij vervolgens nog eens aan het voetje begon te kietelen. Voor de leken onder jullie: not done, aangezien je zo een ademreflex uitlokt bij het ongeboren kind. Niet zo goed wanneer dit nog met heel zijn lichaam te midden in het vruchtwater zwemt. Gelukkig kwam alles goed en met veel getrek en onder fronsende Belgische blikken werd er een fijn meisje geboren! We eindigde onze shift rond half vier nadat Géraldine ook haar 38ste baby op de wereld had gebracht. Jullie kunnen het al raden: nog elk 2 te gaan en we reach the famous 40!!!

Veel liefs, Elisabeth & Laura