On call

Gisteren begon de dag erg rustig.. Er waren enkele vrouwen in de labour room, maar deze vertoonden nog geen kik. Eén van de vrouwen was ’s morgens rond vijf uur ingeleid en Elisabeth hoopte dat ze deze bevalling zou kunnen doen in haar shift. De chief was er van overtuigd dat dit zou lukken, maar niets is minder waar..Om 15u stond ze nog steeds maar op een gammele 2 cm..Omdat we dringend inkopen moesten gaan doen in Kumbo, besloten we om rond 17u terug te komen. Vroedman Marcel verzekerde ons dat de vrouw nog niet bevallen zou zijn en dat hij ons anders zou trakteren op een drankje. Snel snel sprongen we in een taxi richting Kumbo waar we onze rugzak vol met lekkers vulden: pasta, tonijn, zwanworstjes (ja hier is niet veel anders als we eens vlees willen), erwtjes, ketchup, mayonnaise, confituur, nootjes, … Laura keek al heel de dag uit naar een nieuwe voorraad MisterChoc (overheerlijke choco die smaakt naar Kwatta), maar zoveel geluk konden we natuurlijk niet hebben: uitverkocht en niet opnieuw beschikbaar in de supermarkt.. De moed van Laura zonk tot in haar schoenen en ze dacht meteen dat ze hier nu zeker ging verhongeren. Omdat we de tartina (choco waar de chocoladesmaak ver zoek is) écht niet lekker vonden, maar Laura het toch echt niet zag zitten om verder te gaan zonder choco (en Elisabeth & Géraldine toch ook stiekem van MisterChoc genieten.) kozen we ervoor om ChocoNut te proberen (ineens 2,8 kg!). Thuis gekomen, moesten we natuurlijk direct proeven: jammer genoeg niet zo goed als MisterChoc, maar ja we zullen het er maar mee moeten doen!

Iets voor vijf trokken we naar de verloskamer en ja hoor: Elisabeth haar vrouwtje was nog niet bevallen. Ze was zelfs nog niet vooruit gegaan. We hadden echt medelijden met haar maar toch stiekem ook blij dat we haar bevalling niet gemist hadden. Natuurlijk dachten we: daar gaat onze traktatie! Maar nee hoor, Marcel wil ons zondag na onze shift meenemen om een honeydrink te proeven! We zijn benieuwd..

Terug op ons appartement hielden we ons bezig met schoolwerk en ontspanning. Rond 20u was Laura heel moe en besloot al wat te snoezen in haar bed terwijl Elisabeth & Géraldine nog een serie aan het kijken waren. Plotsing om 20u45 werden we opgebeld door de materniteit dat we snel moesten komen. Géraldine en Elisabeth gooiden (zachtjes) hun laptops aan de kant en sprintten richting delivery room. Daar aangekomen stond de vrouw op volledige ontsluiting (eindelijk!!). Elisabeth trok meteen haar steriele handschoenen aan en kon een gezond jongetje op de wereld zetten. Weliswaar samen met een Kameroenese student. Voor haar was het de eerste keer en dus mocht Elisabeth van Marcel een Afrikaanse vroedvrouw spelen. Elisabeth moest de student superviseren en feedback geven. Achteraf gebleken was het goed dat de kameroenese student deze bevalling niet alleen uitgevoerd had.. Wanneer Marcel en Elisabeth niet in de buurt waren geweest, lag de kleine jongen waarschijnlijk bijna op de grond. Eind goed al goed natuurlijk! De studente was enorm fier dat ze haar eerste bevalling had kunnen doen en deed meteen een dansje tussen de bloederige benen van de vrouw..

Na een goed nachtje slaap, ging om 6u10 opnieuw de telefoon. En weer liepen Géraldine en Elisabeth naar de delivery room. Deze keer was het aan Géraldine om een bevalling uit te voeren samen met een student. Voor de rest was het gisteren rustig op de dienst. Laura kon (verkleed als smurf: zie foto’s) een keizersnede meevolgen van haar naamgenoot!

Vol goede moed begonnen we aan onze berg schoolwerk. Toen we eindelijk goed in gang geschoten waren, viel de elektriciteit uit en niet veel later ook het internet. Daar ging ons goede voornemen! Dan maar al aan het avondeten beginnen: patatjes en worteltjes schillen. Voor het eerst konden we ons vuurtje testen en keken al uit naar een lekkere warme maaltijd. Na een tijdje te wachten tot het water kookte, vonden we het wel raar dat het zo lang duurde. Natuurlijk werkte het stopcontact niet meer .. Dan maar van ruimte veranderen! Een paar stopcontacten later hadden we dan eindelijk stroom en konden onze patatjes en worteltjes koken. Ook daar viel het weer uit, maar deze keer hadden we het geluk dat ons water al kookte. Na 20 minuutjes konden we genieten van een lekkere maaltijd: patatjes met worteltjes en erwtjes en soya! Soya is een soort van vlees op een stokje dat op straat wordt verkocht.. het is toch niet direct onze favoriet!

Helemaal voldaan besloten we om ons nog even te ontspannen, maar daar ging de telefoon opnieuw. Deze keer was het aan Laura en Elisabeth om naar de verloskamer te gaan. Hier aangekomen, mocht Laura samen met een student een bevalling doen. De baby kwam zeer slecht ter wereld en het duurde een hele tijd voor hij zich weer herpakte. Zijn ademhaling bleef abnormaal en daar bovenop ontstond er een navelstrengbloeding. Vroedman Marcel deed verschillende pogingen om deze te stoppen, maar uiteindelijk was het Madamme Eunice die de navelstreng hechte. En hiermee stopte de bloeding gelukkig! Toch vonden Laura en Elisabeth dat de baby het nog steeds niet echt goed deed en vroegen of we hem in een incubator met zuurstof mochten leggen. Terug naar huis waren we niet helemaal op ons gemak en hoopten dat alles goed zou komen met het kleine jongetje! Wat we ook écht erg vinden, is dat er hier aan de mama geen uitleg wordt gegeven. Zij wordt gewoon naar haar bed gebracht en weet van niets. Natuurlijk konden we dit niet over ons hart laten gaan en legde we alles goed uit aan de mama.

’s Morgens aangekomen op de dienst bleek dat alles goed was en dat hij bij de mama op de kamer mocht blijven. Minder goed nieuws is dat het babytje dat Laura dinsdag op de wereld had gebracht nu ook op de neonato ligt. We weten niet goed wat er met hem aan de hand is, maar we vinden dat hij heel raar doet.. Zijn oogjes trillen regelmatig en ook ademt hij vaak erg snel. Wanneer we hem cupfeeding wilde geven, had hij geen zuigreflex. De dokter kwam langs en schreef antibiotica, vitamine K en een maagsonde voor. Hierdoor hebben we dan toch wat glucosewater kunnen geven en dat deed hem wel deugd denken we! Ook de mama is zeer blij met onze hulp en dat doet ons dan weer deugd!

Groetjes, Elisabeth & Laura