Happy Easter

Woensdag, donderdag en vrijdag werkten we rustige shiften en misten we jammer genoeg 3 bevallingen tijdens de nachtshiften door een probleem met de gsm verbinding..Maar dat werd dubbel en dik goed gemaakt. Zaterdagnamiddag kon Elisabeth eindelijk nog eens  een bevalling doen en voor Laura volgde er  ’s nachts ook eentje: onze eerste paasbaby en voor Laura nummer 30! Vandaag moest Géraldine erg lang wachten voor haar bevalling (ze werd ’ s nachts opgeroepen, maar vertrok twee uur later terug omdat de vrouw nog steeds niet was bevallen). Na een heel lange arbeid en een uitdrijvingsfase van anderhalfuur (waar we met 6, wij en drie vroedvrouwen, hebben zitten aanmoedigen, fundusdruk gegeven, benen opengetrokken , ..) werd dan eindelijk en wonderlijk genoeg een gezond meisje geboren! Niet veel later was het dan terug aan Elisabeth om een bevalling uit te voeren. Zo haalde we alle drie op paasdag onze 30ste bevalling! We kunnen nu officieel zeggen dat we het aantal bevallingen om af te studeren hebben gehaald. Maar toch blijven we gaan voor de magische 40!

Natuurlijk konden we Pasen niet onopgemerkt voorbij laten gaan. Daarom kwamen we op het idee om een beetje België naar Kameroen te brengen: chocoladerepen verstoppen op de materniteit. We vertrokken een kwartier vroeger naar dienst om voldoende tijd te hebben om de repen te verstoppen: in het report book, in de linnenkast,op de telefoon, achter de uurroosters,in een schoen, in de medicatiekast, in het babybedje op de verloskamer, in de handschoenendoos, bovenop een fotokader van de paus, in het sleutelkastje,… Onze grote reep, the big treat, verstopten we onder het bureau in de duty room. We dachten die gaan ze nooit vinden!! Madame Eunice was de eerste die aankwam en we wachtten vol spanning af tot ze een eerste reep vond. Ze deed het sleutelkastje open, ze keek richting de foto van de paus, ze deed de medicatiekast open, maar zag de repen niet liggen! Wij, ons kennende, natuurlijk al aan het giechelen… Maar toen deed ze het report book open en vond de eerste reep! Je had haar gezicht moeten zien, dat was zeker goud waard! Ze begon te lachen en te gieren. Ook niet veel later vond ze een tweede reep in de medicatiekast en Madame Loveline volgde met een reep in de schoen en de reep op de fotokader. Madame Elizabeth kwam als laatste en ook zij vond snel een reep: in de linnenkast. Plots ontstond er enorm veel gelach en gegil: Madame Loveline had de grote reep onder het bureau gevonden! Voor haar was het feest! Uiteindelijk eindigde Madame Eunice met 3 repen, Madame Loveline met 4 repen en Madame Elizabeth haalde de eindstand met 5 repen! Madame Eunice vond het niet eerlijk want zij was eerst aangekomen en had de minste repen, maar kon er toch om lachen! Over lachen gesproken, blijkbaar doen ze hier ook aan 1 april: April fool! We zullen morgen dus maar uit onze doppen kijken.. Maar zullen hopelijk zelf ook iets kunnen uithalen met één van de vroedvrouwen of Madame Fai. We moeten alleen nog eens beraden wat we zullen doen!

De dag eindigde goed: voor Laura de 31ste bevalling! Wanneer we de dienst verlieten, was er een vrouw in goede arbeid en had al reeds 7 cm. Toen we om 18u nog geen telefoon gekregen hadden, besloten Laura en Elisabeth toch maar eens te gaan kijken of ze nog niet bevallen was. We hadden al schrik dat de gsm weer niet werkte.. Maar we hadden geluk: ze was nog steeds in arbeid! Ondertussen deden we een gezellige babbel met Mister Paul (ja , echt waar met Mister Paul de nu iets minder verschrikkelijke!) toen Madame Symphosia plots riep: no more cervix! Mister Paul ging meteen kijken en nog geen minuut later hoorden we uit de verloskamer: Laura, come in now! Laura trok meteen haar steriele handschoenen en schort aan (boven haar gewone kleren, we kwamen immers gewoon om even binnen te piepen) en niet veel later werd er een flinke meid geboren! Ook Elisabeth trok een schort aan boven haar kleren en voerde de eerste zorgen van het meisje uit. En zo werden er vandaag 4 paasbaby’tjes geboren! De dag is nog niet om, nog enkele uren te gaan, en dus tijd voor misschien nog meer ?

Liefs, Elisabeth & Laura