First weekend off

Na twaalf lange werkdaagjes, waarvan de laatste week enorm saai en werkloos (lees: veel kuisen en bedden maken, amper vrouwen en baby’s gezien!), was het eindelijk tijd voor ons vrij weekendje! We hadden vervoer geregeld via ‘uncle Peter’, de chauffeur die ons van Bamenda naar Shisong bracht bij aankomst. Om 5 uur zaterdag ochtend begonnen we eraan! Een overvolle auto met enkele pure Afrikanen (lees: dikzakken) en wij (lees: toch wel magere sprieten in vergelijking met deze bevolking) kropen de auto in. Vier vanachter en vier vooraan, zoals gewoonlijk…

Tegen 8u30, na een vrij vlotte rit, kwamen we aan in Bamenda. Hier kwamen we volledig onverwacht een vroedvrouw van op dienst tegen, die hevig naar ons zwaaide! Grappig! We trokken meteen naar onze geboekt hotelletje: Baptist Convention Resthouse (zie foto’s). We kregen een ruime kamer met vier bedden en bijhorende badkamer toegewezen, en waren erg tevreden met wat we zagen. Voor nog geen 9 euro konden we hier overnachten en ontbijten. Een uurtje later, arriveerde ook team Njinikom aan het hotel. Zij waren meteen laaiend enthousiast over ons eerste Afrikaans kleedje ( ook zie foto’s)!! We moeten toegeven, wij zijn er zelf ook helemaal weg van! Onze favoriete kleermaker hebben we hier al gevonden, en de smaak naar meer hebben we te pakken! Onze kleerkast zal bij terugkeer in België dus wellicht wat cultureler uitvallen.

Het deed deugd om de drie meisjes (Tinne, Hanne & Lise) eens terug te zien, en zoals meisjes er een expert in zijn: er werd heel wat afgebabbeld en gegiecheld! We trokken samen de bike op, richting Commercial Avenue op zoek naar een bank waar je met VISA kon werken. Hier stond al meteen een hele file voor de deur, maar toch konden we allemaal (behalve Geraldine; haar kaart werkt hier niet) vlot voldoende geld afhalen. Mama’s en papa’s: jullie kunnen dus op jullie beide oren slapen, we zullen hier niet verhongeren van armoede!

Als echte geldbommen liepen we vervolgens richting ‘Mean Market’, waar de meisjes van Njinikom zich meteen op de stofjes stortten! De wirwar van straatjes en kraampjes is echt enorm gezellig om in rond te lopen. Het viel ook meteen op dat we al een tijdje in Kameroen zijn: afbieden kunnen we inmiddels al heel goed! We laten er ons helemaal niet meer snel inluizen, en pingelen gretig af! We waren stiekem wel verbaasd dat ook het trucje: weggaan en zeggen dat je dan niets koopt werkt (lees: de kooplui roepen je met een piepstemmetje snel terug)! Ook Laura en Elisabeth kozen een tweede stofje uit (en hebben al een ideetje voor een leuke souvenir voor familie: be prepared!).

Na het “shoppen” begonnen onze buikjes te grommelen, en hunkerend naar vlees, zochten we de Mc Donald’s, die volgens sommige bestaat hier in Bamenda. Door de bikers werden we dan afgezet aan de Dreamland. Aarzelend gingen we naar binnen, maar na een uur wachten kregen we dan toch een heerlijke maaltijd voorgeschoteld: KIP MET FRIETJES (& mayonnaise!!!). Heerlijk, het was dan ook plots muisstil aan tafel.

Met een volle maag besloten we dat het tijd was om de calorietjes er af te relaxen/zwemmen. We trokken weer de bike op richting hotel Mawa. Hier kon je voor een 2 euro per persoon, heerlijk gebruik maken van hun buitenzwembad! Wel een grappig zicht, ineens zes bleekscheten in een zwembad waar enkele Afrikanen een poging deden tot het leren zwemmen. Hilarisch om te zien hoe ze met zo’n zwemband spartelend proberen boven te blijven. Heel de omgeving rond het zwembad zal het dan ook geweten hebben, want spatten deden ze! Ze bleven wel boven, en dit vonden we al een hele prestatie.

Opgefrist trokken we naar ons hotel, waar we verse kleren aantrokken en op zoek gingen naar een avondmaaltijd. Met een koplamp en enkele zaklampen gingen we op zoek naar lekkers nabij het hotel. Leuk om te weten: SNACK BAR BINAM of JUPITER verkopen hier geen eten; logisch, die naamkeuze! We werden wel vriendelijk door hen verwezen naar een ander, vreemd uitziend restaurant. Binnenin namen we plaats, en twijfelden we een hele tijd voor we dan toch onze maaltijdkeuze doorgaven: 3 keer pannenkoek en 3 keer omelet spaghetti.

Na een uur wachten, en wat gepush bij de ‘manager’ van de zaak, kregen we dan toch eindelijk ons eten voorgeschoteld. Waar we voor vreesden bleek onjuist: heeeeeeeeeeeeeeeeeeeerlijke maaltijd!! De pannenkoeken kwamen net uit België en de omelet was overheerlijk (paprika’s, pepers, worteltjes… ). Weer werd er lustig gesmuld!

Moe en voldaan trokken we terug naar ons hotel, waar we onze reisplannen bespraken. We zouden enorm graag een rondreis doen in het midden van onze stageperiode, richting het regenwoud en de dorpjes hier in de buurt: ‘Ring Road Region’. We stellen gerust, het gevaarlijke Noorden laten we achterwege! Team Shisong (wij dus) plannen wel om vanaf maandag langere shiften (10 uur lang) te werken, om zo toch voldoende uren en bevallingen te kunnen halen. We willen op die manier alle stage-ervaring combineren met toch een bezoek aan dit mooie land. Anders zullen we ons dit zeker beklagen.

Een rustige nacht voor Elisabeth en Laura en een iets wat woeligere voor Geraldine (lees: toiletbezoek van een goed uur met emmer voor haar…). We moeten er geen tekening bijmaken, Geraldines darmen draaien hier overuren! Gelukkig was het ’s ochtends al heel wat beter, en kon ze toch ook wat meegenieten van een lekker ontbijt: pannenkoeken met siroop en suiker.

De zakken werden terug gemaakt, en we trokken op gemakje richting Car Park. Hier was onverwachts reeds een busje bijna vertrekkensklaar richting Kumbo/Shisong. Laura, Elisabeth en Geraldine namen dus afscheid om toch op tijd terug in hun huisje te zijn. Er wachtte hen immers nog een lange, zweterige en enorm hete rit van 4u!

Moe maar enorm nagenieten van een fijn weekend, sluiten we dit weekendje af. We kruipen straks op tijd onder de wol, om vanaf morgen vollenbak voor de bevallingen te gaan! Hoogzwangere vrouwen: here we come!

Liefs, Laura & Elisabeth