Eerste shockerende ervaring
13 februari 2013 - Kumbo, Kameroen
Vandaag splitsen we voor het eerst ons groepje van drie hier in Shisong op. Geraldine zou de vroege shift werken en Elisabeth en Laura de late shift. In de voormiddag konden Elisabeth en Laura dan aan hun eindwerk werken. Geraldine kwam tijdens haar middagpauze al met slecht nieuws. Er waren geen bevallingen geweest, enkel een keizersnede, en ze had de hele voormiddag moeten poetsen en bedden opmaken... Bovendien was het kindje dat geboren werd met een keizersnede reeds ten dode opgeschreven... Het heeft anencephalie (de schedel is niet volledig volgroeid en een deel van de hersenen hangt naar buiten). Normaal gezien bij ons wordt dit al voor de geboorte opgemerkt en worden deze kindjes dus nooit geboren... Maar hier is de opvolging tijdens de zwangerschap minimaal en enkel voor rijkergestelden, met alle gevolgen vandien...
Het meisje is erg sterk maar de mama wenstte het kindje niet bij haar te houden... dus legden de vroedvrouwen het gewoon in een bedje in de premature room, en hielden er verder niet echt rekening meer mee... Natuurlijk is ons schapenhartje hier veel te zwak voor, en konden we er niet aan weerstaan om het kindje in de armen te nemen. Geraldine hield het de rest van haar ochtendshift nog een uurtje in de armen, en bij de overschakeling om 14u nam Laura over. Vijf uur lang hield Laura het kindje op haar armen, en Elisabeth bleef er ook bij. Na vijf uur werd het Laura's linkerarm wat teveel en werd er gewisseld. Het meisje is zo ongelofelijk sterk! Ze kon zelfs wenen en zuigde op haar tongetje... De traantjes konden we natuurlijk niet volledig tegenhouden. Laura ging meermaals aan de midwives vragen om Morfine, zodat het kindje niet meer moest lijden en toch wat pijnstilling had.. maar tevergeefs. Meermaals dachten we dat het meisje haar laatste adem bracht, maar ze leeft nog steeds. Wellicht zal ze deze nacht overlijden, eenzaam alleen in haar bedje.. Ongelofelijk zielig.
Bovendien gaan de Afrikanen met zo'n situatie helemaal anders om. De zwarte studenten van hier halen continu hun camera boven om honderden foto's van het arme schaapje te trekken en halen dan continu het mutsje van haar hoofdje.. Enorm zielig. Laura & Elisabeth hopen dus vurig dat het meisje snel uit haar lijden wordt verlost!
We'll keep you posted tomorrow!!
Liefs, Elisabeth en Laura
Hopelijk kunnen we volgende keer een positief verhaal lezen.
xxx
En lieveke, ik zie je graag !
aan toegaat en hoe we hier verwend zijn.
ze hebben ook niet de kansen die wij hebben en er is nog veel armoede.je zult er ook mee leren omgaan en er een levensles uit trekken
hier zit ik voor het ogenblik met een heleboel auto's en met wat lawaai van onze kapoen Mateo voor mijn neus en zijn zus tot in het oneindige plagen komt e ook bij te pas. Ik ga hem in bad steken zo zal hij wat kalmeren.
ik hoor opa eens vloeken, dus gaat het niet goed.
veel liefs van ons allen.